De maandag staat voor de start van je week en mijn missie is om deze KRACHTIG te starten. Deze newsletter is er om jou, en de mensen om je heen: in je bedrijf of thuis, eraan te herinneren dat JIJzelf verantwoordelijk bent voor die YAY!

Iedere week breng ik jou een stukje van mij, om jou dichterbij jouw YAY te brengen.

📞 Meld hier aan voor mijn bel-angst programma startende 15 juli 2026!

Je bent niet aardig — je bent onduidelijk.

📅 Je collega schuift een extra taak jouw kant op. “Kun jij dit er nog bij doen?” Jij knikt.
😐 In een overleg wordt er iets geroepen waar je het eigenlijk niet mee eens bent, maar je besluit niets te zeggen — “Laat maar.”
😅 Je leidinggevende legt een strak tijdpad op, en jij glimlacht dapper, terwijl je weet dat het eigenlijk niet haalbaar is.
🍽️ Thuis zeg je tegen je partner: “Nee hoor, ik vind het prima zo.” Terwijl je eigenlijk teleurgesteld bent.

Pleasen is zelden groots en meeslepend. Het zit in die kleine momenten waarop je je eigen behoefte inslikt. Niet omdat je het echt wil, maar omdat je denkt dat het makkelijker is. Minder gedoe. Geen confrontatie. Ondertussen loopt je frustratie op. Naar de ander. Naar jezelf. Naar de wereld. Terwijl niemand écht weet wat jij nodig hebt — want jij zegt het niet. Oops.

Pleasen lijkt aardig, maar is jezelf inleveren.

Het grote misverstand van pleasegedrag is dat het sociaal is. Collegiaal. Lief. Wanneer je je eigen waarheid nooit inbrengt, geef je een valse versie van jezelf. De ander weet niet dat je baalt. Of dat je over je grens bent gegaan. Als jij niks zegt, niet kenbaar maakt hoe jij over de situatie denkt, dan ontneem je tevens de andere persoon om op jouw visie, standpunt te reageren, om zelfs eventueel naar jouw richting te bewegen. 
Jij denkt: “Ik ben de redder hier.” 
De ander denkt: “Fijn, opgelost.”

Hiermee verraadt je jezelf. In het moment voelt het veilig: je behoudt harmonie, voorkomt conflict, blijft aardig gevonden. Maar op de lange termijn kost het je helderheid, zelfvertrouwen en zelfs geloofwaardigheid. Plus in hoeverre sta je dan echt in de verbinding met de ander, als je niet de èchte versie van jezelf laat zien?
🍷 Als je voortdurend water bij de wijn doet, blijft er uiteindelijk niets over van de smaak. 🍷 

En dan snap jij niet waarom je uitgeput raakt of waarom niemand écht rekening met je houdt? Daar mag je nu zelf verantwoordelijkheid voor nemen!

Stoppen met pleasen = weerstand.

Als jij ineens wél je grens aangeeft, komt je interne weerstand in actie:
🤔 “Straks vinden ze me lastig.”
🤯 “Wat als ik mensen teleurstel?”
😕 “Misschien overdrijf ik wel.”

Je brein, gemaakt om te overleven, haat dit soort risico’s. Leiderschap vraagt juist dat je daarin blijft staan. Ook als het spannend is. Juist dan. En ja, als jij altijd pleased, zal de ander ook even moeten wennen aan die niet standaard: is oké!

Hier start je:
🔹 Herken de micro-momenten waarop je jezelf verlaat. Dat kleine knikje. Die automatische ja. Wat gebeurt er fysiek? Brok in de keel, knop in de maag, opvlieger of juist rilling: herkennen van je interne alarmsysteem gaat je helpen om bewuster te gaan reageren. 

Okay je hebt het moment? Dan:
🔹 Stop met invullen voor de ander. Jij heb een keuze in hoe jij reageert, hier mag je ook tijd voor nemen.
🔹 Begin met checken bij jezelf: “Wat wil ík eigenlijk? Wat klopt voor mij?”
🔹 Oefen met zinnen als: 🔍 “Ik denk er even over na, kom ik X op terug.” 🤔 “Wat bedoel je precies, wat verwacht je van mij?” 😐 “Dankje voor het vragen, maar ik zeg nu nee.” 🕵️‍♂️ “Ik wil graag helpen, maar ik wil eerst checken of het past.”

Want wie helder is, hoeft niet hard te zijn. Door eerst door te vragen, wordt ook helder waar de ander vandaan komt. 

Water bij de wijn mag. Maar wel bewust.

Er is niks mis met toegeven. Meebewegen. Accepteren dat het niet altijd op jouw voorwaarden kan. Zolang je het maar bewust doet. Zolang jij kiest, en niet slikt.
Dan is het kracht, geen zwakte. Het verschil?
Je zegt: “Ik zie dat dit belangrijk voor je is. En hoewel het voor mij niet ideaal is, ga ik mee.” Niet: “Is goed hoor,” om vervolgens stilletjes te hopen dat iemand aan je gezicht ziet dat je eigenlijk nee bedoelde.

Opdracht.

Maak het glashelder voor jezelf:
🖊️ Wanneer heb jij voor het laatst ja gezegd, maar eigenlijk nee bedoeld?
Schrijf het op.

En spreek met jezelf af: deze week speel ik open kaart

• Kies één situatie waarin je deze week géén automatisch ja geeft.

• Observeer je reflex, neem een adempauze, en kies bewust.

• Deel je echte mening, of zeg: “Ik wil er even over nadenken.”

• Evalueer: hoe voelde het? Wat leverde het op?

Ja zeggen tegen alles en iedereen is nee zeggen tegen jezelf.
En dat kost meer dan je denkt.

YAY it’s Monday! 🚀

Meer van dit? Volg mij op Instagram | Linked-in of neem een kijkje op de website. 📞 Meld hier aan voor mijn bel-angst programma startende 15 juli 2026!