YAY it's Monday! Newsletter #14

Sh*t happens....

De maandag staat voor de start van je week en mijn missie is om deze KRACHTIG te starten. Deze newsletter is er om jou, en de mensen om je heen: in je bedrijf of thuis, eraan te herinneren dat JIJzelf verantwoordelijk bent voor die YAY!
Iedere week breng ik jou een stukje van mij, om jou dichterbij jouw YAY te brengen.

💥 Shit happens

We kennen ze allemaal, die momenten waarop je denkt: serieus? moet dit nou?

  • Je levert een rapport in waar je trots op bent en de reactie is: “Heb je ook gedacht aan…”

  • Je kind krijgt een driftbui omdat de banaan per ongeluk doormidden is.

  • Je krijgt een passief-agressieve CC-mail en voelt je compleet geschoffeerd.

  • Je partner vraagt: “Ben je ongesteld ofzo?” – terwijl je gewoon moe bent.

  • Je collega presenteert jouw idee alsof het van hém is — en krijgt applaus.

  • Je wil je auto starten na een vakantie, maar de accu is leeg.

  • Je teamgenoot meldt zich wéér last-minute ziek – jij mag het opvangen.

  • Je bent net halverwege een online bestelling voor concertkaartjes… en ja hoor: verbinding verbroken.

Of deze: je komt thuis en ontdekt dat er is ingebroken.
Niet jouw schuld. Maar wél jouw huis, jouw leven, jouw verantwoordelijkheid om ermee om te gaan. Boos. Gekwetst. Geïrriteerd. Verdrietig. Teleurgesteld.
En soms gewoon woedend.

Dit gebeurt. Elke dag. Op werk, thuis, onderweg.
De vraag is: wat doe jij ermee? 

Emotie is je alarm  

Een emotie is geen zwakte of vaag gevoel. Het is een fysieke reactie van je brein en je lijf op iets wat gebeurt. Je amygdala (je innerlijke rookmelder) slaat alarm: gevaar!
En hup – je lichaam gaat in stressmodus: vechten, vluchten of bevriezen. Vroeger hielp dat. Toen je nog moest rennen voor een sabeltandtijger. Maar vandaag zijn je ‘tijgers’ je collega, je kind, een kritische opmerking of je eigen onhandigheid. Toch reageert je brein alsof je leven ervan afhangt. Met verkramping, tunnelvisie en een kort lontje.

 

We willen er zo snel mogelijk vanaf  

We zijn meesters in ontwijken. We:

  • Scrollen eindeloos door Instagram

  • Grijpen naar chocola, koffie of wijn

  • Maken ons druk over iets anders

  • Of praten het weg: “Ach, het valt wel mee”

Maar het gevoel blijft hangen. Soms nog dagen. Waarom? Omdat we vergeten zijn wat een emotie eigenlijk wil: gevoeld worden. Niet geanalyseerd. Niet onderdrukt. Gevoeld. En als je dat doet – zonder drama, zonder verzet – is de emotie binnen 90 seconden uit je lijf (aldus de wetenschap). Daarna komt je ratio weer online en kun je beslissen wat je met deze alarm melding nu echt betekent en of er eventueel actie nodig is.

Zien wat er echt is 👁️ 

Hoe dan? Zodra die wolk van emotie opgetrokken is, kun je dus helder naar de situatie kijken.Naar de feiten.

  • Wat is er écht gebeurd?

  • Welke grens is hier geraakt?
    (Want dát is wat emoties vaak aangeven – iemand ging over een grens heen.)

  • Wat zegt dit over mij? Wat wil ik hiermee?

  • Hoe kies ik te reageren? Wat kan er wél?

En ja, dat vraagt ook verantwoordelijkheid nemen. Niet schuld – verantwoordelijkheid. Als er bij jou thuis wordt ingebroken, is dat niet jouw schuld. Maar het is wél jouw verantwoordelijkheid om te herstellen, te beveiligen, te verwerken. Zolang je blijft hangen in “het is niet eerlijk”, blijf je machteloos. Pas als je zegt: “Wat kan ík hiermee doen?” pak je je kracht terug.

Misschien had je iets anders kunnen doen. Misschien niet.
Maar altijd kun je kiezen: Wat leer ik hiervan? Hoe ga ik hiermee verder?

En zo is het met alle sh*t that happens…

Opdracht:  de ‘trigger-top-3’ 😡 😰 😭 

Wat zijn situaties die jou bijna altijd raken? Maak je eigen lijstje van 3 triggers – dingen die jou gegarandeerd boos, verdrietig, onzeker of gefrustreerd maken.

Bijvoorbeeld:

  • Ongevraagde feedback/kritiek

  • Genegeerd worden in een meeting

  • Afspraak afzeggen zonder uitleg

Kijk dan eens bij elke trigger:

  • Wat raakt mij hier precies?

  • Wat zegt dat over mijn waarden, behoeftes of grenzen?

  • Hoe zou ik willen leren reageren als dit opnieuw gebeurt?

Bewustwording = stap 1.
Kiezen wie jij wíl zijn = stap 2.

Turn your sh*t into a YAY! #yayitsmonday 🚀 

Dag 1 van onze vakantie. Mijn prive instagram account gehacked, wat werd gevolgd door een complete opschorting van al mijn accounts bij Meta: op Facebook & Instagram bestaat Rachelle niet meer. Kom nergens meer in en bij Instagram kun je niet iemand bellen. Je komt in een loop van geautomatiseerde verificaties die nergens op uitdraaien. FRUSTRATIE: OP HET SYSTEEM. PANIEK: ALLE HISTORIE WEG, ALLE FOTOS, ALLE CONTACTEN… Echter zoals ik weet: geen controle over, wat kan er wel? Een social media expert ingeschakeld, die toegeeft dat Meta eerder een kansspel is dan dat hij zekerheid kan geven op account toegang. Wat doe ik? Ik ben op vakantie en wil genieten. Dus stopte ik het weg; eigen schuld dikke bult. Verman je en verpest de vakantie niet voor jezelf en de rest. Ik heb zelf op een verkeerde link geklikt (verstopt in een gehacked Instagramaccount van een oud collega die mij vroeg om te stemmen op hem in een podcast wedstrijd). Na 2 dagen vol onderdrukte emoties (ik ga toch niet zoiets stoms me vakantie laten verpesten), sprak ik mijn moeder op FaceTime en liet ik de emotie toe. Belachelijk? Tranen om een disfunctionerend social systeem of het mogelijke verlies van historie? Oops je bent er weer iets van het vinden 😉, maakt niet uit - deed ik ook. Dit gaat erom dan mijn grens van (sociaal) eigendom overtreden is en de onmacht in het rechtzetten. Emotie eruit? Wat gaan we doen? Niet meer op links klikken, twee factor verificatie installeren op alle digitale accounts en dankbaar zijn voor wat er wel allemaal is: familie, gezondheid en VAKANTIE!

Meer van dit? Volg mij op Instagram | Linked-in of neem een kijkje op de website.